Een nieuwe loot aan onze stam: sinds februari mag Mijzo zich een Topcare-expertisecentrum voor Huntington noemen! Carin van Eijl en Cathelijn van Baar vertellen, met veel enthousiasme en terechte trots, over hun organisatie, de weg naar het Topcare-predicaat en hun tips voor startende expertisecentra. “Maak er vooral iets leuks van.”
Toen Carin van Eijl, verpleegkundige, voor het eerst hoorde over de ambitie van Mijzo om het Topcare-predicaat te behalen, was ze meteen enthousiast. “Ik ben trots op hoe professioneel we hier werken. Ik wilde dat heel graag laten zien, in de eigen organisatie en maar ook naar buiten toe.”
Cathelijn, die als projectleider aanhaakte, herkent dat wel: “Toen ik hier binnen kwam, zag ik meteen zo’n enorme professionaliteit en deskundigheid op het gebied van Huntington. Maar niemand durfde dat echt te benoemen, iedereen dacht ‘dit is gewoon wat ik altijd doe’. En weet je wat zo mooi is”, vertelt Cathelijn zichtbaar genietend, “ik heb het afgelopen jaar echt een transformatie gezien van onbewust bekwaam naar bewust bekwaam. Medewerkers zijn zich bewust geworden van het feit dat dat hier zorg- en behandeling geboden wordt op een heel hoog niveau.”
Cathelijn van Baar en Carin van Eijl (foto: Marcel Otterspeer)
Spiegel
De criteria van Topcare hebben een belangrijke rol gespeeld in dit proces van bewustwording. Cathelijn vergelijkt het met een spiegel: “De criteria maken meteen helder waar je staat. En toen we eens goed keken, dachten: wauw, dit precies wat we allemaal al doen!”
Daarnaast hielpen de criteria om meer samenhang en structuur aan te brengen. Carin: “We waren altijd al heel professioneel en kregen veel ruimte om te onderzoeken en experimenteren. Maar dat was ook heel vrijblijvend en weinig gestructureerd. De criteria hebben ons geholpen al die verschillende dingen aan elkaar te verbinden en gerichte keuzes te maken.”
Wie nu concludeert dat het behalen van het Topcare-predicaat dus appeltje-eitje was, heeft het mis. Cathelijn: “Nee dat was het zeker niet. Vooral op het gebied van onderzoek lagen er nog een aantal grote uitdagingen. Daar hebben we de afgelopen tijd dan ook hard aan gewerkt. Zo is er een samenwerking gerealiseerd met lector Dr. Michael Echteld van Avans Hogeschool. Daarnaast werken we nauw samen met em. prof dr. Raymund Roos die zich als hoogleraar Neurologie jarenlang gespecialiseerd heeft in de ziekte van Huntington. We zijn echt blij met deze samenwerkingen die zowel vakinhoudelijk als onderzoekmatig Mijzo veel te bieden hebben.”
Ik merkte wel dat sommige collega’s het lang heel spannend vonden. De lat ligt natuurlijk best hoog en ze vroegen zich af of ze het wel goed deden. Kunnen we dit wel? Voldoen we wel aan alle eisen? Het was heel mooi om te zien dat tijdens een medewerkersbijeenkomst het kwartje ineens viel: we doen eigenlijk al heel veel goed!
Ook de cliënten is de ontwikkeling van Mijzo van het afgelopen jaar niet ontgaan. Carin vertelt: “Cliënten werden bijvoorbeeld uitgenodigd om mee te denken over de onderzoeksagenda en het praktijkonderzoek van de Topcare-scholingsgroep richt zich op de eigen regie van cliënten.” Ook naar de medezeggenschap is Mijzo anders gaan kijken. “Het is niet meer ‘waar moet een cliënt aan voldoen om zitting te hebben in de cliëntenraad’, maar ‘hoe kunnen we cliënten ondersteunen en begeleiden zodat ze kunnen participeren?’ We zoeken daarin echt naar wat de cliënt wél kan en wat bij de cliënt past.”, zo licht Cathelijn toe. “Momenteel zijn we bijvoorbeeld bezig met de opzet van een nieuw, groot onderzoek en daar maakt een ervaringsdeskundige deel uit van het projectteam. We kijken steeds welke vorm van participatie bij de cliënt of ervaringsdeskundige en bij de fase van het onderzoek past.”
Gevraagd naar tegenvallers en onverwachtse obstakels op de weg naar het predicaat, blijft het lang stil. Cathelijn: “Eigenlijk waren die er niet. Ja, natuurlijk vond ik het soms een spannend proces en vroeg ik me regelmatig af: lukt het om iedereen mee te krijgen en ben ik wel zichtbaar genoeg als projectleider? Maar tegelijk was ik er steeds van overtuigd dat het ons zou gaan lukken.”
Carin vult aan: “Ik merkte wel dat sommige collega’s het lang heel spannend vonden. De lat ligt natuurlijk best hoog en ze vroegen zich af of ze het wel goed deden. Kunnen we dit wel? Voldoen we wel aan alle eisen? Het was heel mooi om te zien dat tijdens een medewerkersbijeenkomst het kwartje ineens viel: we doen eigenlijk al heel veel goed!”
De gouden tip van Carin is dan ook: “Betrek medewerkers, maak ze eigenaar. Laat Topcare niet iets abstracts van een select groepje zijn, maar iets concreets en laagdrempelig van alle betrokkenen samen.”
Cathelijn haakt daarop aan: “Neem de organisatie inderdaad steeds mee in elke volgende stap. Neem de tijd voor dit traject en pak het gestructureerd aan. Het is niet iets wat je er ‘even bij doet’. En dan meteen daar achteraan: “Maar til er ook niet te zwaar aan. Je bent waarschijnlijk al veel verder dan je denkt en maak er dus vooral ook iets leuks van!”
