Sinds maart mag Amsta zich een Topcare-expertisecentrum voor Korsakov noemen. Jamie Baars en Monique Bal stellen Amsta graag aan u voor. Ze vertellen over het traject van de achterliggende maanden, wat Topcare hen heeft gebracht en waarin Amsta zich onderscheidt. “We kleuren graag buiten de lijntjes.”
Vooropgesteld: het is een bijzondere prestatie om tijdens de coronapandemie toe te werken naar het Topcare-predicaat én dat nog te behalen ook. Wat is het geheim?
Monique Bal (clustermanager): “Als eerste hebben we aan de hand van de criteria een zelfscan uitgevoerd en op basis daarvan een planning opgesteld. Na elke golf van drukte, bijvoorbeeld door corona, namen we even de tijd om stil te staan en positie te bepalen: waar waren we ook al weer gebleven en hoe gaan we weer verder. Dus als je me vraagt hoe het lukt om in tijden van corona een Topcare-predicaat te behalen, dan zeg ik: duidelijke doelen, een helder plan en continue reflectie daarop.”
Juist die reflectie heeft dankzij het Topcare-traject een nieuwe boost gekregen. Jamie Baars (kwaliteitsverpleegkundige): “De Topcare-criteria helpen ons steeds te blijven vragen: waarom doen we dit en hoe kan het beter? Ze dagen ons ook uit dat steeds vanuit het perspectief van de cliënt te doen. En dan bedoel ik niet de Korsakov-patiënt, maar de persoon. Daar blijven we op reflecteren: helpt dit deze persoon nu echt verder? En zo nodig doen we daarvoor dingen die nieuw, anders of spannend zijn. We kleuren graag buiten de lijntjes.”
Monique licht dat graag nader toe: “Natuurlijk werken we volgens protocollen en richtlijnen die specifiek voor onze doelgroep zijn ontwikkeld. Maar daarnaast blijven we continu de vraag stellen: wat wil iemand nu echt? En soms botst dat. Neem bijvoorbeeld het spanningsveld tussen welzijn en veiligheid. Kenmerkend voor Amsta is dat we die spanning niet uit de weg gaan, maar juist opzoeken, bespreken en verdragen. Dat is niet altijd makkelijk en het vraagt soms veel van teams, maar het is wel een heel mooi proces. Zeker als we dat met elkaar doen.”
Concreet betekent dat bijvoorbeeld dat Amsta niet zonder meer elke druppel alcohol buiten de deur houdt. Monique: “In sommige gevallen is het gewoon beter als een cliënt wel alcohol kan drinken. En natuurlijk hebben het er dan over: hoe dan, hoe vaak, onder welke voorwaarden? Maar het is niet bij voorbaat nee voor iedereen en altijd. Ik vind het belangrijk dat we een cliënt perspectief bieden, oog hebben voor het welzijn van de cliënt. Dankzij goede zorg kun je weliswaar levensjaren winnen, maar je wilt vooral perspectief bieden, iets wat die levensjaar ook goed en betekenisvol maakt.”
Tegenslagen ondervond Amsta ook op de weg naar het Topcare-predicaat. Zo bleek het ontwikkelen van de Foutloos leren-app ingewikkelder dan gedacht. Monique: “We hadden grote ambities: iedere medewerker zou stappenplannen ontwikkelen voor de app en iedere cliënt zou er gebruik van maken. Maar gaandeweg bleek het functioneel beheer van zo’n app toch echt een vak apart en ook het gebruik ervan was niet voor iedere cliënt een optie. We hebben het nu terug gebracht naar een kleinere schaal.”
Van dat proces hebben Monique en Jamie veel geleerd. Jamie: “Niet iedereen hoeft alles te kunnen, we komen veel verder als we aansluiten bij de persoonlijke kwaliteiten van medewerkers.” Monique: “Op een gegeven moment constateerden we: oké langs deze weg komen we niet bij ons doel. Dan proberen we het op een andere manier, en komen we er via een omweg ook. En dat is misschien wel de kern van wat Topcare ons heeft gebracht: we staan stil, evalueren, stellen bij en gaan weer verder.”
Wees niet bang als het soms ineens langer duurt. De weg is hobbelig en je komt van alles tegen. Maar dat hoeft niet af te leiden van het doel dat je hebt gesteld. Weet dat het erbij hoort, en als is het een omweg, je vindt altijd weer de weg naar het uiteindelijke doel. Het belangrijkste is dat je nieuwsgierig blijft.
Jamie en Monique hebben genoeg ideeën over de verdere ontwikkeling en groei van Amsta als expertisecentrum en de eigen rol daarin. Jamie gaat zich ontwikkelen als trainer en hoopt met het geven van trainingen de expertfunctie van Amsta een boost te geven.
Monique hoopt vooral op een toenemende kruisbestuiving tussen de verschillende doelgroepen binnen Amsta, naast Korsakov zijn dat de doelgroepen: jonge mensen met dementie, dementie met zeer ernstig probleemgedrag en gerontopsychiatrie.
Wat ze beginnende expertisecentra zouden willen meegeven? Jamie meteen geruststellend: “Als je begint, klinkt het allemaal heel veel. Maar je doet ook al heel veel. Je bent het gewoon gaan vinden, maar dat is het niet.”
Ook Monique steekt beginners graag een hart onder de riem: “Wees niet bang als het soms ineens langer duurt. De weg is hobbelig en je komt van alles tegen. Maar dat hoeft niet af te leiden van het doel dat je hebt gesteld. Weet dat het erbij hoort, en als is het een omweg, je vindt altijd weer de weg naar het uiteindelijke doel. Het belangrijkste is dat je nieuwsgierig blijft.”
Jamie deed tijdens de Topcare-scholing met collega’s onderzoek naar de vraag: wat is de toegevoegde waarde van de poster ‘Ken mij’ voor het zorgteam dat werkt met bewoners met het syndroom van Korsakov binnen Amsta? De resultaten van dit onderzoekt worden in dit filmpje gepresenteerd.
Na afloop van de scholing startte Jamie en haar collega’s een vervolgonderzoek: hoe ervaren cliënten het gebruik van een Ken-mij poster en wat is voor hen belangrijk in het kader van privacy? Ook van dit onderzoek is een filmpje gemaakt.
